Turbacz pieszo

Niedziela, 28 sierpnia 2016 · dodano: 29.08.2016 | Komentarze 0

Około 13 ruszam z Koninek na Turbacz, w porównaniu do Tatr to tu jest pusto, czasem tylko sie z kimś mijamy, na prawdę jest dużo lepiej i przyjemniej. Początek szlaku to schody i serpentyny. Do tego spora temperatura i zaraz człowiek cały mokry. Po okolo 2h wychodzi się na fajną polankę z widokiem na Beskid Wyspowy.
W schronisku piwko i frytki. Widoczność kiepska mimo czystego nieba, Tatr tylko zarys. Zejście tym samym szlakiem.
O ile troche dziwił mnie fakt ludzi  z słuchawkami na uszach w Tatrach to nie moge pojąć gościa w Gorcach który schodził szlakiem i w telefonie oglądał mecz z podpietym głośniekiem....
19 pkt GOT

Pokaż trasę GPS

Łąka pod Turbaczu © wlochaty


Widok na Beskid Wyspowy © wlochaty

hiking w Tatrach

Sobota, 27 sierpnia 2016 · dodano: 29.08.2016 | Komentarze 0

Pogoda trafiła się idealna, fuks na 100% bo nocleg opłaciłem już początkiem lipca.
Start planowałem z Palenicy ale już przed Łysa Polaną był korek, na Palenice wjazd zamknięty o godzinie 10, zostawiam auto na poboczy i zaczynamy spacer do Wodogrzmotów Mickiewicza, ludzi cała masa, rzeka. Odbijam na zielony szlak i Doliną Roztoki idę w kierunku Siklawy, po wyjściu z lasu widoki pięknę, ludzi dosyć dużo ale nie tak tragicznie. Od Siklawy jest już trochę trudniej. Dalej dojście do Schroniska w dolinie pięciu stawów, widoki przepiękne, nie chce się iść dalej, można siedzieć i siedzieć.
Ruszamy niebieskim na Świstową Czubę i kawałek wyżej. Ciężko bo schody i schody, kamienie, stopnie. Zejśćie do morskiego jeszcze trudniejsze, trzeba uważać bo łatwo o kontuzję, pod koniec zejscia robi się korek na 20 osoób, nie ma gdzie wyminąć a ktoś z przodu nie pomyślał ze jak tamuje to trzeba puścić.
Przy morskim oku kolejna pieczątka do GOT i 2h spacerek do Łysej polany po asfalcie. Nogi pod koniec zaczynają mocno boleć, zwłaszcza drobne otarcia czy palce od zejścia. Czwarty raz w Tatrach (w tym raz gdy miałem z 10lat i raz zimą gdy dało się tylko na morskie oko). Aż starch pomyśleć że chciałem jeszcze na Szpiglasowy Wierch sie porwać :D  Punktów GOT 31
Pokaż trasę GPS
W dolinie roztoki © wlochaty


Siklawa © wlochaty


Widok za schroniskiem przy pięciu stawach © wlochaty


Przedni Staw © wlochaty


Widok na Przedni i Wielki Staw © wlochaty


Widok ze świstowej czuby © wlochaty

Beskid Niski pl/sk

Niedziela, 7 czerwca 2015 · dodano: 09.06.2015 | Komentarze 2

Było nas pięciu, Micu, Kona, Piorek, Bartek i ja.
Cel - pasmo graniczne
Miejsce - Barwinek
Start o godzinie 10:30, już mocno grzało, niebo czyste, humory dopisują a więc czego chcieć więcej ? Jazda!
Najpierw niebieskim szlakiem wspinamy się do granicy a że było blisko to poszło raz dwa. Owym szlakiem mieliśmy dotrzeć do szczytu Baranie (754). Nie obyło sie bez przygód. Na zjeździe dosyc przyjemnym i szybkim, Piórek leci pierwszy a ja drugi, chwilę wcześniej coś poruszało się w krzakach z lewej. Nagle znów coś słychać, dosłownie 2-3 metry przed kołem Piórka przeskakuje młody jeleń, za tylnym kołem kolejny, miał chłop szczęście, że go nie połamało bo jelonki swoje ważyły. Tuż za nimi wyskoczyły jeszcze dwa i pobiegły na polska stronę lasu. Wrażenia niesamowite.
W końcu docieramy na szczyt, woda leje się z nas ciurkiem. Wychodzimy na wieże widokową chociaż nogi miałem miękkie, troche strach bo wszystko się rusza a Kona dodatkowo rusza drabiną :D
Bo dłuższej przerwie ruszamy zielonym szlakiem na słowacka stronę, piękny, szybki, kręty zjazd, chłopaki szaleją, ja jadę zapobiegawczo, nowy rower po raz pierwszy w takim terenie, tylna opona, która nie trzyma zbyt dobrze i małe tarcze... no dobra, nie umiem zjeżdżać :P Na końcu zjazdu metaliczne klocki już wyją od temperatury. Dalej szutrówką a później asfaltem dojeżdżamy do atrakcji dnia, to Udolie Smrti, kilkanaście czołgów T34 rozsianych po polach. Robimy kilka zdjęć i uciekamy bo ani kawałka cienia. Niestety ponad 20km musieliśmy jechać główną drogą bo nie było innego łącznika. Na szczęście samochody jeździły wolno bo non stop wahadła, w sumie to do Krajnej Polany docieramy szybciej niż samochody, które stoją na światłach.
Tam asfaltem wspinamy się szybko do Prikry i szukamy żółtego szlaku. Poczatek nie jest obiecujący, trawska i pokrzywy po szyję ale w końcu udaje się dostrzec żółty znak na drzewie. Docieramy nim do niebieskiego a ten prowadzi (czasami dosłownie) do granicy SK/PL.
Mieliśmy nadzieję, że teraz już będzie przyjemnie do samej przełęczy dukielskiej gdzie mamy samochód.
Ku naszemu zdziwieniu jest tu sporo kałuż błotnych, które skutecznie spowalniają, trochę powalonych drzew, które trzeba przeskakiwać lub objeżdżać przez krzaki. Po chwili spotykamy słowackich kładowców ubabranych błotem, trasa za nimi to jakaś masakra, bajoro wciągające koła, rozjeździli szlak do tak jak tylko mogli. Ubłoceni dojeżdżamy do parkingu.
Upał i asfaltowy łącznik dały nam mocno w kość, dobrze że większość trasy była w lesie.
Piękne tereny, mało uczęszczane przez co atrakcyjne dla mtb.

Ale żeby nie było mi zbyt słodko to wracając do Rzeszowa, z roweru odpiął się licznik i przepadł bezpowrotnie...

Pokaż trasę GPS

Zaczynamy na granicy © wlochaty


Wieża na Baranim © wlochaty


Widok na Słowację © wlochaty


I moj cyferblat © wlochaty


Jest Kona, jest wesoło © wlochaty


Słowackie bezdroża © wlochaty


Tankowanie zimnej wody © wlochaty


Atak na czołgi © wlochaty


Panorama czołgisty © wlochaty


Kolejna wiezyczka jest nasza © wlochaty


T34 i 4 pancernych © wlochaty


Czołgi + krowy © wlochaty


Pomnik czołgistów © wlochaty


Przerwa © wlochaty


W wysokiej trawie ciężko znaleźć szlak © wlochaty


Wspinaczka do granicy w pełnej lampie © wlochaty


Powrót © wlochaty

Nowy rok w górach

Czwartek, 1 stycznia 2015 · dodano: 04.01.2015 | Komentarze 0

Przyszło mi spędzić ten czas w Beskidzie Sądeckim. Jak na życzenie kilka dni przed wyjazdem sypnęło śniegiem, przy powrocie do domu przyszła odwilż. Czyli zima na zamówienie ;)
Były imprezy, były narty, była zabawa. Ale był też spacer i 7 punktów GOT.
Aby sobie ułatwić troszkę ten poranek/popołudnie skorzystaliśmy z wyciągu. Z górnej stacji mieliśmy 20 minut na nogach do Bacówki na Wierchomlą. Szkoda że pogoda skiepściła sie bardzo w porównaniu do bezchmurnego sylwestra. Z widoków na Tatry nici ale dzień wcześniej było widać ze stoku.
W schronisku pyszne pierogi z brzyndzą, szarlotka i grzane wino (pycha).
Powrót obok powstającego igloo i odbicie na czarny szlak (do odhaczenia na rowerze), którym schodzimy do wyciągów. Przyjemny spacerek.
Zdjęcia mieszane z kilku dni
Pokaż trasę GPS
30 grudnia, wieczorny obchód Wierchomli Małej - stok © wlochaty


Sylwester, widok z górnej stacji © wlochaty
W oddali widać Beskid Wyspowy i Mogielice


Sylwester, w połowie stoku © wlochaty


W drodze na Bacówkę, Bartek i Michasia © wlochaty


Na dobrej drodze © wlochaty


Nowy rok, naras widokowy w bacówce, widok na Tatry :D © wlochaty


Bacówka i widok na Tatry :P © wlochaty


Tunel na czarnym szlaku © wlochaty

Przehyba, testy w Beskidzie Sądeckim

Sobota, 30 sierpnia 2014 · dodano: 31.08.2014 | Komentarze 0

Dzień przed wyjazdem kilka telefonów po ludziach i jedziemy w czterech do Rytra. Moim celem było testowanie następcy Reby, która wyzionęła chyba ducha. Na jej miejsce wszedł lekutki DT Swiss XC 100 z karbonowymi dolnymi goleniami.
Po dojechaniu na miejsce, startujemy o godzinie 11. Na początek lekko wspinający się asfalt i niebieski szlak, gdy zaczyna się teren, droga się nachyla bardziej. Jedziemy na młynku cały czas ale za to bez interwału, ostatnie 5km ma średnio 11% nachylenia.
Na samym szczycie Przehyby (1173) robimy odpoczynek i ruszamy dalej, czerwony szlak jest dosyć mocno sponiewierany przez drwali i ich ciągniki do drewna. Po ciężkiej tułaczce przez błota, docieramy do żółtego szlaku, którym zjeżdżamy do Szczawnicy, ale hardkor, kamienie, błoto i inne przeszkody, widelec się grzał, hamulce biły gorącem po twarzy.
W Szczawnicy tankujemy bidony bo czeka nas nadrabianie wysokości. Najpierw jednak asfaltem do Jaworków i tam przy rez, Biała Woda odbijamy na czerwony szlak. Jak nie kamienie, po których nie da się jechać to masa betonowego błota i bagna na łąkach. W dodatku co chwilę chmary latających mrówek. To było irytujące ale w większości dało się jednak jechać. Na wysokości 1000 metrów, odbijamy na szlak niebieski i... prowadzimy po luźnych i dużych kamieniach i tak docieramy do Wielkiego Rogacza (1182).
Teraz już może być tylko pięknie.. mogło być ale zawsze jest szansa na niepowodzenie. Tuż za Niemcową przegapiliśmy skręt i zjechaliśmy żółtym szlakiem jakieś 1,5km. Nie było wyjścia jak wrócić do góry i obrać dobry kierunek. Teraz już poezja, 7km zjazdu do Rytra z czego ostatni kilometr dał wycisk hamulcom, tarcze zmieniły kolor:) Żeby nie było że w górach jest łatwo, to resztę zobrazuje nasza średnia prędkość :D
Widelec spisał się na medal mimo że zepsułem w nim blokade skoku zanim go założyłem. Jak można zrobić blokowanie z manetki z niewymienialną linką, założona na stałe w goleni widelca? ;/
Pokaż trasę GPS


Start w Rytrze © wlochaty


Komplet na Przehybie (1173) © wlochaty


Kałuże betony na czerwonym szlaku © wlochaty


W którą strone teraz? © wlochaty


Podjazd na czerwonym © wlochaty


Czo ta koza ? © wlochaty


Tu miały być Tatry, sa chmury © wlochaty


Biała Woda oznaczona © wlochaty


Padalec na podjeździe © wlochaty


Kona atakuje © wlochaty


Smarowanie betonem © wlochaty


Betoniarnia © wlochaty


Znalezisko na Wielkim Rogaczu i kawałek nowego widelca © wlochaty


Zdążyć przed deszczem © wlochaty


Ostatni zjazd pokolorował tarcze ;) © wlochaty

Kudowa Zdrój. bonus

Czwartek, 17 lipca 2014 · dodano: 29.11.2014 | Komentarze 1

W rejonie Gór Stołowych można jeszcze zwiedzać wiele atrakcji skalnych jak Skalne Grzyby czy Borumovskie Steny w Czechach ale po dwóch dniach ogladania już mi się to troche przejadło. Jest wiele innych ciekawych atrakcji do zaliczenia i tak tez robiłem. Zoo w Dvur Kralove, jedno z największych w Europie, prawie 6h łazenia a i tak nie obeszliśmy wszystkiego, Miasto Broumov z ogromnym klasztorem, kaplica czaszek (niezłe wrażenie), park zdrojowy w Kudowie, kopalnia węgla w Nowej Rudzie czy kopalnia złota w Złotym Stoku i tutejszy największy w Polsce park linowy (czas przejścia około 3-4h), muzeum skamieniałości (skamieniała kupa dinozaura !! :D) i masa innych rzeczy. Kilka zdjęć bonusowych

Pokaż trasę GPS
Jestę żyrafom © wlochaty


Czo ten marabut © wlochaty


Najlepszego z okazji 150 lat © wlochaty


Ten to ma wyjebane na wszytsko :) © wlochaty


Korytarz w koplani © wlochaty


Muzeum tablic informacyjnych i ostrzegawczych w Złotym Stoku © wlochaty


Nalezy się stosowac do zaleceń © wlochaty


W kazdym przypadku © wlochaty

Skalne Mesto

Środa, 16 lipca 2014 · dodano: 29.11.2014 | Komentarze 0

Dziś wybieramy się na czeską stronę granicy. Jest tam Skalne Mesto (występuje też pod nazwą Aderszpaskie lub Teplickie Skały). Niestety źle zorganizowałem dzień i późno wystartowaliśmy, wędrówkę zaczynamy z Aderszapchu około godziny 15 o ile dobrze pamiętam. Szlak zaczyna się na niewielkim jeziorkiem z bardzo czystą wodą, urokliwe miejsce, wokół którego można przejść po skałkach lub ruszyć na właściwą drogę. Obszar rezerwatu podzielony jest na Aderszpaski lub Teplicki, można zrobic jedną część i pojechać autem do drugiej lub pieszo wszystko na raz ale trzeba dołożyć jakieś 2,5h drogi w obie strony. Wybraliśmy wersję dłuższą. Niestety moja organizacja znów zawiodła, na trasę wziąłem tylko 0,7l picia i dwie brzoskwinie na dwie osoby więc była szkoła przetrwania :D
Trasa łatwiejsza niż na polskich skałkach, ściezki szerokie, skały większe ale po jakimś czasie robi się to monotonne. W pewnym miejscu można przepłynąć się tratwą po jeziorku w kanionie. Nas ogranicza czas i maszerujemy dalej, czym głębiej się zapuszczamy tym mniej ludzi ale schodów przybywa. Dalej przez ogromną polane otoczoną wysokimi ścianami z każdej strony i długim drewnianym chodniku dochodzimy do Teplickiej części parku. Są tutaj jedne z trudniejszych ścian wspinaczkowych w Czechach, pionowe, gładkie, wysokie na kilkadziesiąt metrów a jednak są slady ich zdobywania. Po drodze można odbić na 300 stalowych schodów i zdobyć ruiny zamku. Podjęliśmy się wyzwania. Końcówka do lekko pochylona drabina z przepaścią pod stopami, lęk wysokości paraliżuje. Na szczycie jest miejsca na 4-5 osób i nie widać żadnego śladu po zamku :D Zabawa zaczyna się gdy trzeba zejść, w glowie tylko "nie patrz w dół" ale jak nie patrzyć jak nie wiem gdzie postawić nogę. Adrenalina w dużej dawce.
Bardzo wiele formacji ma tutaj własne nazwy, najbardziej zapadła mi w pamięć "ręka trzymająca lody i głowa psa". Jest kilka pomników Fryderyka Nietzsche, który tutaj był. robimy pętlę czasami przez zimne i ciemne korytarze i wracamy dokończyć pętlę w pierwszej części parku. 
Ogólnie bardzo ciekawie, coś innego, duża powierzchnia skałek sparwia że nie odczuwa się tłumu ludzi (parkingi pełne autobusów i samochodów). Zeszło nam przeszło 6h

Pokaż trasę GPS
Gotycka brama czyli wejście na szlak © wlochaty


Gdzieś tam gdzieś :P © wlochaty


Gdzieś tam gdzieś cz.2 © wlochaty


Schody na ruiny zamku © wlochaty


Gdzies tam gdzieś cz.3 © wlochaty


Przychodze na rynek a tam nie ma kebabów :O © wlochaty

Kudowa Zdrój. Błędne skały i Szczeliniec

Poniedziałek, 14 lipca 2014 · dodano: 29.11.2014 | Komentarze 0

Zaległy wpis z pobytu w Górach Stołowych. Górach innych niż wszystkie, w sumie to raczej skałki niż góry, nie uświadczy tutaj typowych podejść przez co ten rejon Śląska jest bardzo ciekawy. Dzisiaj dzień aktywny czyli zwiedzanie tychże skał. Najpierw Błędne skały. Samochód zostawiam na parkingu przy Szosie Stu Zakrętów. Swoja drogą fajne miejsce na szosę, 12km w góre, 12km w dół :)
Wstęp na skały płatny, szlaki jednokierunkowe, jest przyjemnie chłodno, w niektórych miejscach światło słoneczne nigdy nie dociera, do czerwca ponoć można spotkać śnieg. Ciekawe co się dzieje gdy na szlak wejdzie osoba z tuszą, niektóre korytarze mają 40cm szerokości... Zwiedzanie trwa około godzinę. Niestety przez cały tydzień zrobiłem niewiele zdjęć,

Pokaż trasę GPS
Skałki © wlochaty


Bywało wężej :) © wlochaty

Kilkanaście kilometrów dalej znajduje się wejście na Szczeliniec Wileki, najwyższy szczyt Stołowych. Z dala wygląda jak stół :)
Wejście na same skałki uprzedza pokonanie ponad 600 schodów z kamienia. Świetna rozgrzewka. Dochodzimy do schorniska, jest tu piekny punkt widokowy z lunetą... DARMOWĄ, szok :D Kupujemy bilety wstępu na skałki i wchodzimy. Jest już godzina 18 więc jest pusto, spaceruje się wyjątkowo fajnie, nikt nie przeszkadza, w waskich przejściach nie towrza się zatory spowodowane jakąś panienką która musi mieć 20 zdjęć tak jak to było na Błędnych Skałach. Formacje skalne przypominają przeróżne kształty, postaci i zwierzęta, większość ma swoją nazwę. Zwiedzanie około 1,5h.

Pokaż trasę GPS


Szczeliniec Wielki © wlochaty


Ponad 600 schodów © wlochaty


Panorama na Karkonosze © wlochaty


Morda ma taka piekna :D © wlochaty


Punkt widokowy © wlochaty


Chmura © wlochaty


Iwona schodzi do "piekła", było tam bardzo zimno :D © wlochaty

Beskid Śląski - Klasyka przewodnika

Niedziela, 22 czerwca 2014 · dodano: 25.06.2014 | Komentarze 2

Dzisiaj pogoda ciut lepsza, tzn więcej słońca. Razem z Miciem przyjeżdżamy na ustalone miejsce jakiem było lotnisko, czeka już Seba i Maciek z BBRiderz, dziś będzie nam przewodnikiem. Z racji, że czeka nas powrót do Rzeszowa, to trasa musi być krótsza ale może to i dobrze bo jakoś nie zdążyłem się zregenerować przez krótka noc... w przeciwieństwie do Micia :P
Na start idzie schronisko Dębowiec z tarasem widokowym na Bielsko. Ale parwdziwy podjazd dopiero się zaczyna, młynkiem ciągniemy się zielonym szlakiem, następnie wpadamy na czerwony i mozolnie podjeżdżamy szeroką szutrówką do Szyndzielni (1028m). MIjający nas biker krzyczy, że idzie burza, ale nim dotarliśmy na schronisko, wyszło słońce. Po krótkiej przerwie i pogawędkach ruszyliśmy dalej, Klimczok(1117) to kolejny cel. Trzeba mieć niezłą technikę albo znać ten odcinek na pamięć, żeby wyjechać całość tak jak Maciek.
Na szczycie pogoda się psuje, zaczyna kropić i jest zimno. Mijają nas uczestnicy MTB Trophy, dziś tędy leci czwarty etap. Przypomniałem sobie jak ja startowałem w 2011 roku. Patrzyłem na tych już mocno wymordowanych zawodników i nie wiedziałem czy ich podziwiać czy im współczuć. Tym którzy jada pierwszy raz chyba współczułem natomiast podziwiam tych, którzy startowali już wcześniej a mimo to jadą kolejny raz. Ja bym się już nie zdecydował, w końcu MTBT ma miano jednej z najtrudniejszych etapówek starego kontynentu.Chłopaki przerwali moje przemyślenia, trzeba uciekać przed deszczem na Błatnią. Zawodnicy do góry a my w dół, było ciasno ale daliśmy radę, nie był to długi fragment, kiedy nasze trasy biegły tym samym szlakiem.
Deszczyk uciekł a my dotarliśmy do kolejnego schroniska, kolejne gadki i śmieszne historie przy coca coli.
Maciek poprowadził nas na świetny zjazd, z początku mocno zarośnięty ale później był sam miód... jak to w górach :) Dojechaliśmy w całości do Bielska. Pakowanie do samochodu i do domku.
Jeśli znajdzie się czas to powrócimy w większym składzie, zostało kilka tysięcznikow do odhaczenia.

Pokaż trasę GPS


Widok z Dębowca © wlochaty


Zielony na Szyndzielnię © wlochaty


Przerwa na Szyndzielni © wlochaty


Klimczok zaliczony, za plecami schronisko © wlochaty


Tuż przed szczytem Błatniej © wlochaty


Błatnia w pełnym składzie, TrollTeam & BBRiderz © wlochaty


Będzie zjazd :D © wlochaty


Powtórka z rozrywki © wlochaty

Beskid Śląski - we trzech do Czech

Sobota, 21 czerwca 2014 · dodano: 25.06.2014 | Komentarze 1

Pobudka prawie, że w nocy, 4:25 rano ładujemy już ostatnie graty do furmanki i jedziemy do Bielska razem z Miciem. Na miejscu pogoda nie zachwyca, zimno, pochmurno, czasem coś kapnie z góry. Ostatecznie wsiadamy na rowery o godzinie 12 w składzie powiększonym o Sebe, który koczuje tu od czwartku. Na rozgrzewkę 25km dojazdu do Ustronia, głównie asfalty ale trafiła się też przyjemna szutrówka wzdłuż Wisły. Pora na głębszy oddech bo zaczynamy zabawę! Asfaltowy podjazd pod hotel przy wyciągu a następnie już terenem na górną jego stację czyli Czantoria Mała (866m n.p.m.) i pierwszy dziś słupek graniczny, polsko-czeski ale w kolorach Polski.
Kolejny oddech i łyk wody czy co tam kto miał w bidonie i wznosimy się wyżej, Wielka Czantoria a raczej Velká Čantoryje bo znajduje się tam czeskie schronisko lezy na wys. 995m.
Po minięciu wieży widokowej i tłumów ludzi, odbijamy na czerwony szlak, byłby to szatański zjazd gdyby nie fakt że nie dało się tam zjechać w jednym kawałku więc trochę z buta a dalej z siodła.
Po zaliczeniu przełęczy Beskidek, podjeżdżamy na schronisko Soszów Wielki, pieczątka do GOT i ruszamy dalej, zatrzymując się na Cieślarze (920) bo znajduje się tu mega punkt widokowy.
Etap następny to Wielki Stożek (978) gdzie w schronisku zostawiliśmy ślad i odpoczęliśmy dłużą chwile. Powrót na rower był mało ciekawy, my zgrzani i mokrzy a temperatura nie krąży w okolicach 10-11 stopni. Ale mega rewelacyjny zjazd pozwala szybko zapomnieć o chłodzie. Na Kiczorach (989), szlak przypomina tor triasowy, wystające z ziemi głazy i korytarze między nimi pokonuje się trudno ale jest satysfakcja, że nie urwało się przerzutki :D
Pora na powrót do cywilizacji czyli zjazd do przełęczy Kubalonka, hardcore, kamienie, skały, korzenie, nachylenie, zapach hamulców – szał:D A później na ochłonięcie szeroka, szutrówka, która prujemy ile się da, przy okazji gubiąc szlak, na zakręcie wynosi mnie na zewnętrzną i o mały włos a zatrzymałbym się w głębokim rowie z kamieniami, serce miałem pod gardłem ale jakimś cudem się wyratowałem, chociaż dzieliły mnie centymetry :D
Z Kubalonki do Wisły a nastepnie największa kara czyli podjazd na przełęcz Salmopolską (934) – około 9km podjazdy i ponad 400m różnicy wysokości. Droga, początkowo ma minimalne nachylenie, przynajmniej go nie widać ale nogi odczuwają to bardzo przez co podjazd jest frustrujący, niby płasko a prędkość spada regularnie. To było bardzo długie 40 minut. Ze szczyty kierujemy się terenem na Stary Groń (792) gdzie wybija nam 75km i dopada mnie kryzys, na zjeździe z góry ledwo panuje nad rowerem ale przechodzi dość szybko. Dojeżdżamy do Brennej, po drodze mijając świetny widok na miasteczko, zjazd kończy się wyciągiem narciarskim gdzie klamki hamulcowe puchną w moment a tarcze robią się fioletowe :D Teraz już na rozjazd wzdłuż Wisły do Górek Wielkich i do Bielska.
Dobrze, że był to najdłuższy dzień roku bo wróciliśmy około godziny 21, średnio chciałbym bujac się po kamieniach po ciemku :D

Pokaż trasę GPS

Jeszcze tylko krecha i jadymy © wlochaty


Zaślubiny Micia :D © wlochaty


Wisła w Ustroniu i jeden z naszych celów w tle, W. Czantoria © wlochaty


Pora na banana © wlochaty


Mała Czantoria w zasięgu koła © wlochaty


Mała Czantoria © wlochaty


Zjazd z W. Czantorii był nieco ryzykowny © wlochaty


Gdzieś tam po drodze © wlochaty


Fragment przez W. Stożkiem © wlochaty


Pauza na Wielkim Stożku © wlochaty


Znakujemy trase © wlochaty


Zjazdy po skałkach byłe rewelacyjne © wlochaty


Po kamieniach też spoko © wlochaty


Cieslar, punkt widokowy © wlochaty


Zjazd w stronę Kubalonki #1 © wlochaty


To była kwestia czasu ;) © wlochaty


Zjazd w stronę Kubalonki #2 © wlochaty


Z widokiem na Brenną © wlochaty


Zjazd wycięgiem do Brennej © wlochaty