szlif na mokro

Niedziela, 17 kwietnia 2016 · dodano: 18.04.2016 | Komentarze 2

Popołudniu chciałem zrobić krótki rozjazd po wczorajszym. Chmury jakieś takie nieciekawe naszły ale miałem nadzieje że będzie sucho.
Jadę do Tyczyna i zaczyna kropić, no nic, koło stawów zawracam.Dojeżdżam do Budziwoja i już jest sucho więc znów wracam się na południe. Znów woda kapie z nieba,no nie. Znów sie wracam w stronę domu ale szybko sie wypogadza. Jadę na Siedliska i podjeżdżam pod Splendor. Jadę w stronę Przylasku i zaczyna mocniej padać. Zjeżdżam 5km w dół do Budziwoja i lekkim deszczu przez Kwiatkowskiego do domu. Chciałem skręcić w Podmiejską, zwolniłem, lekko skręciłem kierownicą, przód chyba podjechał no i leżę na asfalcie. To mój pierwszy szlif. Cała siła uderzenia poszła na prawe ramię i dłoń. Wstałem, podniosłem rower i położyłem na chodniku, wróciłem się tylko po bidon bo wypadł, wsiadam na rower i jade, akurat zaczeło mocno padać. Patrze się po sobie i widze strugę krwi z łokcia, na dłoni nie mam kawałka skóry i dwa palce mocno roztrzaskane. Nowa owijka podarta, prawa manetka skrzywiona...
Dobrze, że miałem blisko do domu.

Na łokieć założono mi 4 szwy, palce opatrzono. Będzie chwila bez roweru.
edit: jednak 5 szwów :P

Pokaż trasę GPS
Pod Splendorem © wlochaty


Na zjeździe mokro © wlochaty


Tak się załatwiłem © wlochaty


Skrzywiona manetka i rozwalone paltony © wlochaty

Bieszczadzkie MTB na wiosnę

Sobota, 16 kwietnia 2016 · dodano: 18.04.2016 | Komentarze 1

Postanowiłem zorganizować jakiś wypad w Bieszczady razem z ekipą. Prognoza była dobra, niestety z 6 osób zostało tylko 3 i tak razem z Michałem i Ewą wyjechaliśmy do Wołkowyi. Trasa, którą zaplanowałem wiodła tylko szutrami, tak aby nie jechać na wąskie leśne ścieżki, tam po zimie mogłoby być ciężko jechać a nawet pchać. Symulacja zakładała około 1500m przewyższeń więc w sam raz,w rzeczywistości było trochę więcej co pod koniec odczuliśmy w nogach ale było warto, piękne widoki, słońce, puste trasy – idealnie.
Samochód zostawiamy pod kościołem i ruszamy asfaltem 2km do Bukowca gdzie od razy zaczynamy podjazd leśną drogą. W pewnym momencie pojawia się trochę błota, wszystko wina maszyn leśnych, to jedyny dziś fragment gdzie trochę chlapało z pod kół. Po kilkunastu kilometrach dojeżdżamy do asfaltowej drogi obok mostu. Chcąc dojechać na brzeg rzeki żeby coś zjeść Michał przeskakuje drewniany szlaban, ten się łamie i Wilczek leży :D
Po śniadaniu podjeżdżamy kawałek asfaltem i odbijamy w lewo do rezerwatu Sine Wiry. Miejsce bardzo ładne, przygotowane pod turystykę rowerowa i pieszą, miejsca na ogniska są przy szlaku oraz nad rzeką, dawniej były tu wsie, dziś został tylko las. Pod koniec drogi wyłania się świetny widok na Smerek (1222mnpm). Po chwili przerwy odbijamy w stronę przełęczy Szczycisko (629) i sprawnie docieramy na szczyt. Rzut okiem na mapę i narada czy robimy modyfikacje czy też nie. Jedziemy tak jak zakładał plan i jedziemy trawersem góry Bukowina. Po drodze mijamy retorty – symbol Bieszczadów. Trochę monotonnie się zrobiło, raz podjazd raz zjazd, profil trasy wygląda jak grzebień, co jakiś czas odsłaniają się fajne panoramy. W końcu zjeżdżamy w okolicach Zatwarnicy, niestety sklepu nie widzimy więc jedziemy dalej i w Sękowcu odbijamy na trasę wzdłuż Sanu wiodącą południowympodnóżem pasma Otrytu, na chwilę gubimy trasę ale szybko się wracamy. Szybko docieramy na punkt widokowy z którego widać Smerek oraz Połoninę Wetlińską. Zbierają się tam ciężkie chmury ale później przeszły bokiem. Jedziemy przez rezerwat Hulskie a następnie Krywe. Jazda jak na szpilkach bo wyczytałem, że w tym rejonie najłatwiej spotkać niedźwiedzia. Tuż za drugim punktem widokowym na nieistniejące już wsie widzimy tylko uciekającego jelenia a kawałek później drogę przecina nam wąż eskulapa, największy wąż w tej części kontynentu a także najrzadszy, występuje tylko w paśmie Otrytu, mieliśmy szczęście. Miał ponad metr ale urośnie do ponad dwóch.
Znów przekraczamy szeroki San i przez przełęcz pod Tołstą docieramy do Bukowca, zamykamy pętle i wracamy do Wołkowyi.
Trasa bardzo fajna, zero nieprzejezdnych fragmentów, w miarę sucha, technicznie bardzo łatwa, kondycyjnie trochę trudniejsza, 2km pionu na 70km mówi za siebie. Dobrze, że pojechaliśmy na wiosnę bo w lecie ciężko byłoby to przejechać bez tankowania. Trzeba wziąć zapas wody i jedzenia.

Pokaż trasę GPS

Ten sprzet zwiastuje błoto © wlochaty


Wilczek będzie nas holował © wlochaty


Da się jechać © wlochaty


Było nie szaleć? © wlochaty


Na sniadanie prasowana bułka © wlochaty


Zjazd do Zatwarnicy © wlochaty


Siny Wir © wlochaty


Droga przez rez. Sine Wiry © wlochaty


Droga jest szeroka i przyjemna © wlochaty


Ekipa w komplecie © wlochaty


Agrafka na zjeździe © wlochaty


Smerek w tle © wlochaty


Papierowa mapa jest najlepsza © wlochaty


Przerwa na drugie śniadanie © wlochaty


Inwentaryzacja płynów © wlochaty


Punkt widokowy © wlochaty


Wszyscy zdrowi © wlochaty


Wzdłóż Sanu w rezerwacie Krywe © wlochaty


Eskulapa © wlochaty


Wonsz janusz :D © wlochaty

leniwa wycieczka

Niedziela, 3 kwietnia 2016 · dodano: 03.04.2016 | Komentarze 0

Poustawiałem sie z kim innym a pojechałem z kim innym - wyszła fajna leniwa wycieczka po okolicy z Piotrusiem, Arczim i Maćkiem. Ustawka o 11 w Budziwoju, zanim ekipa się zebrała to ja wymyśliłem trasę i tak najpierw podjazd na Przylasek, kolejnie las w Hermanowej i techniczny zjazd do Straszydla pod sklep. Tam robimy zakupy bo kilka kilometrów dalej planowany jest postój. Ale najpierw tropienie węża czyli podjazd który osiąga 30% nachylenia, Arczi i Maciek jechali pierwszy raz :D ale wyjechali. Dalej z Zimnego Działu lecimy w las w Sołonce i tam zatrzymujemy sie przy wiacie ogniskowej. Wczorajsze ognisko mogło się tutaj odbyć - drewna przygotowanego cała góra, patyki, ławki i niezniszczony i nie wysypujący sie kosz na śmieci.
Dalej lasem w stronę Lubeni i Babicy. Plan był na zjazd czarnym szlakiem ale nie byliśmy tutaj tak dawno że nie trafiliśmy na niego i zjechaliśmy jakąś drogą dla maszyn leśnych. Ta sie nagle skończyła więc kawałek z rowerami na plecach w przypadkowo obranym kierunku aż doszliśmy do jakiejś drogi :D
Dalej asfalt do Siedlisk gdzie mijamy sie z Magdą na szosie i koło żwirowisk kolejna przerwa przy koparce :D Dalej przejazd przez rzeczkę po kostki... niestety tama ze smieci spiętrzyła wodę kilkanaście cm i nikt nie przejechał na sucho. Powrót przez Budziwój.
Już na osiedlu, niedaleko domu małe dziecko jechało na trójkołowej hulajnodze obok ojca, nie widziało mnie za to ojciec owszem. Dziecko nagle wyjezdza na srodek drogi prosto mi pod koła, mało nie robie otb, zwracam uwage a gosc sie głupio śmieje... jakbym wiedział to bym oszczędził hampla... ;/

Pokaż trasę GPS
W lesie hermanowskim © wlochaty


Zaopatrzenie © wlochaty


Tropienie węża czyli największa kara © wlochaty


Pauza © wlochaty


Którędy teraz? © wlochaty


Pauza druga © wlochaty

ognicho

Sobota, 2 kwietnia 2016 · dodano: 03.04.2016 | Komentarze 0

Coroczne ognicho doszło do skutku, pogoda idealna chociaż z rana rześka. W 8 osób jedziemy w okolice grochowicznej następnie Wielki Las i zjazd do Pstrągowej, robi się cieplej. Podjazd do Łętowni to chyba gwóźdź dzisiejszej trasy - Gwóźdź programu lub gwóźdź do trumny :D Na młynku ale jakoś podjechałem po mokrej trawie i ziemi. Dalej zjazd do Strzyżowa na kawe. Sprawdzam dystans na telefonie i tu zonk - strava się zresetowała. Trudno.
Asfaltem do Czudca do sklepu po kiełbe i piwko. W pomniejszonej już ekipie podjeżdżamy na grochowiczną, tam już czeka część ekipy z rzeszowa i rozpala ogień. Tutaj znów strava sie wyzerowała. Jemy pijemy  i jadymy pod krzyż, dalej czerwonym na dół i do Rzeszowa.
Mapy nie mam bo aplikacja sie skopała, odsyłam do mapy Micia >> klik
Przed wielkim lasem © wlochaty


Rez wielki las © wlochaty


Przed zjazdem do pstrągowej © wlochaty


W łętwoni © wlochaty


Obrady okragłego stołu © wlochaty


Szprot pod orlenem zawsze spoko © wlochaty


Ognicho © wlochaty


Eskorta © wlochaty