Karkonosze, pierwsza krew

Poniedziałek, 16 lipca 2012 · dodano: 16.07.2012 | Komentarze 7

Wyjazd na trasę koło 9:30, szlaki mamy pod nosem, na początek zamek Chojnik. Płacimy 5zł na wjazd do parku, pan w budce nam odradza ale my pchamy się w nieznane.
Schody, schody i jeszcze kilka schodów. Później podjazdy po głazach, trochę śliskich po nocy. Na jednm tył mi ucieka i leżę, obdarte kolano.
Dojeżdżamy na zamek, oglądamy i jedziemy … a raczej idziemy po granitowych schodach w dół. Dalej można już jechać, lecimy do Zachełmia, zmieniamy szlak raz jadąc raz idąc dojeżdżamy do Przesieki. Plątanina szlaków i ścieżek sprawia że co chwilę musimy zerkać na mapę. Wjeżdżamy z miasteczka mega podjazdami i wjeżdżamy do lasu. Odwiedzamy wodospad.
Zielonym szlakiem docieramy do Borowic gdzie łapie nas deszcz. Czekamy aż przestanie na werandzie zamkniętej kawiarni. Po 30 minutach ruszamy tym samym szlakiem do Karpacza.
Mega masakra, kamienie do kolan i cały czas do góry, rzadko da się jechać. Jak już mi się udało to przód podjechał mi na cholernie śliskim korzeniu czy kamieniu i przeleciałem przez kiere. i Wylądowałem na nogi ale ledwo co.
Do Karpacza większość z buta bo inaczej się nie dało. Było tak ślisko że nawet po płaskim ciężko było utrzymać równowagę.
W końcu w Karpaczu. Robimy zakupy i dojeżdżamy do Świątyni Wang. Zjedliśmy coś na ciepło i ruszamy w stronę Akademickiej Strzechy. Na wejściu na szlak pokazujemy bilety wstępu ale pani mów że nie wolno jechać tutaj rowerem… ale wolno prowadzić :D prowadziliśmy jakieś 100 metrów a dalej jazda. Czekało nas 4 km podjazdu po nierównych, krzywych, wybijających z rytmu i okropnie tłuczących kocich łbach. Tędy co roku jedzie się na Śnieżkę. Terz wiem że na pewno już tam nie pojadę. Wytłukło nas okropnie, dupa do wymiany.
W końcu jesteśmy przy schronisku Akademicka Strzecha (1282m).
Robi się pogoda ale jest zimno i wieje mocny wiatr. Śnieżkę odpuszczamy bo nie jesteśmy przygotowani na taką temperaturę (około 11*C, wyżej 6*C). Wybieramy zjazd żółtym szlakiem, dawnym torem saneczkowym.
Jest to szeroka szutrówka a co 40 metrów jest drewniany przepust wodny wystający na 10 cm z ziemi. Z racji że wcześniej upuściłem z tylnego koła trochę powietrza to teraz musiałem uważać. I tak zjeżdżamy sobie nonstop z rękami na klamkach, grunt jest niesamowicie sypki i trudno się zatrzymać.
Pod koniec standardowo przodem przeskakuje przepust, hamuje lekko i podnoszę tył. Niestety teraz coś za mocno zahamowałem, może tył mi podbiło czy coś ale w każdym razie lecę na mordę. Bronie się rękami, rower staje kołami do góry. Mam obdarte dłonie, kolana i biodro, ciuchy się trochę podarły. Siodło skrzywione, licznik, pulsometr i rogi obdarte. Ale jedziemy dalej. W Karpaczu wbijamy się na asfalt i mamy dłuuuugi fajny zjazd w dół, częściowo pokrywający się z trasa TdP. Wbijamy się spowrotem do Sobieszowa o 17.
Pierwsze wrażenia – Karkonosze to arcydtrudny teren na rower… no chyba że się wie co i gdzie ;)

zejście było ryzykowne © wlochaty

Jadymy w krzoki :D © wlochaty

czasem da się jechać © wlochaty

Chociaż ścieżki są techniczne © wlochaty

Wodospad © wlochaty

Zielony szlak do Karpacza to był zły pomysł © wlochaty

Świątynia Wang © wlochaty

Na schronisko jechało się tragicznie © wlochaty

Czasem były fajne widoki, np na Śnieżkę © wlochaty

Jesteśmy pod schroniskiem © wlochaty

Panorama

Jelenia Góra © wlochaty

Na zjeździe zółtym szlakiem © wlochaty

Finał zjazdu... © wlochaty

Ogieeeeń Sebaaa !!! © wlochaty

Dziś wróciłem poobijany © wlochaty

A po powrocie TdP przy piwku ;) © wlochaty