Rumunia, dzień 3 czyli dwie przełęcze i wąwóz

Poniedziałek, 30 kwietnia 2012 · dodano: 05.05.2012 | Komentarze 2

Budzimy się rano o 7, jest przenikliwie chłodno, na namiocie siadła rosa. Wystawiam łeb na zewnątrz, Seba już był nad wodą, jest 10 stopni, wszystko mokre i oblepione ślimakami. Na asfalt wchodzimy o 8:30 i już jest ponad 20 stopni ale to się szybko zmieni. Seba na odwrót założył sakwy więc musieliśmy poczekać na przekładkę. Co chwilę coś mu spada z bagażnika. Droga cały czas pnie się do góry, robimy postoje. Na jednym z postojów chciałem sobie wyregulować przerzutkę. Niestety pomyliłem rowery i pokręciłem Sebie przy rowerze :D Na wysokości 1050m n.p.m. jemy śniadanie, w lesie po bokach pojawiają się resztki śniegu. Po prawie 19km podjazdu i 1,5h jazdy osiągamy przełęcz Bucin – 1287m w górach Gurghiu. Na drzewie wisi tylko stara tabliczka wrośnięta w drzewo, szlaki są zamazane, widać że turystyka górska jest tutaj prawie martwa.
Czas na długi zjazd ale trochę chłodny. Zjeżdżamy do Gheorgheni i szukamy Kauflanda. Mamy już prawie 50km więc wypada wypić kawe z automatu, potem piwko no i zjeść coś ciepłego. Posmakowało mi lokalne Mici czyli paluszki z mięsa mielonego za niecałe 5 Lei. Słońce już praży niesamowicie więc jedziemy dalej, trzeba zaatakować kolejną przełęcz ;) Przy wyjeździe z miasta Sebastian gubi butelkę z wodą, przyczepił ją spowrotem ale za 100 metrów gubi już wszystko prócz sakw czyli karimatę, śpiwór, namiot i kask… no i wodę :D Tym razem zamontowaliśmy to tak że już do końca trasy było ok.
Podjazd zaczyna się tuż sa miastem ale tutejsze podjazdy są długie ale delikatne, tego akurat nie było czuć przez długi czas, dopiero powyżej 1000m n.p.m. jest on odczuwalny. Po drodze korzystam ze źródełek, chłodzę głowe lodowatą wodą, jedzie się o wiele lepiej. Po pokonaniu 15km mniej lub bardziej męczącego podjazdu z serpantynami na końcu zatrzymujemy się na Pasul Pangarati 1256m n.p.m. (inna nazwa to przełęcz Bicaz). Co zastajemy na górze? Jeden szlak pieszy i stragan z miodem. Podchodzimy trochę wyżej do cienia skąd widać już fajne skały. Odpoczywamy chwile i ruszamy w dół. Wjeżdżamy do wąwozu Bicaz, drugiego co do najgłębszych w Europie. Zatkało mnie! Mega zajebiście. Opłaciły się wszystkie trudy żeby tutaj dojechać i zobaczyć do na własne oczy. Droga wije się razem z rzeką między skałami strzelającymi na 400 metrów w górę, co chwilę strome i ciasne serpentyny, ledwo udaje się wyhamowywać rower. Jest chłodno i wilgotno, dookoła stragany z duperelami typu dywan czy sweter lub plastikowe zabawki. Rzeka się kotłuje na jazach, obok na ścianach ćwiczą grupy wspinaczkowe. No jest po prostu nie do opisania. Kawałek dalej gdzie jest trochę więcej miejsca zatrzymujemy się na piwo, udało się dostać najlepsze piwo w Rumuni – Ursus w butelce. Spotykamy też polaków z Krakowa.
Pora się pożegnać z cudem natury, jedziemy dalej trochę pod wiatr. Po około 20km wjeżdżamy do miasteczka Bicaz. Wrażenie raczej przygnębiające. Wzdłuż drogi ciągnie się betonowa ruina jakiejś fabryki, ściany się walą, okna wybite, dookoła gruzy. Budynki mieszkalne nie remontowane co najmniej 20 lat, tynk odpada, pod sklepem żebracy bez butów. Ogólnie biedne miasteczko. Wyjeżdżamy w poszukiwaniu miejsca pod mokry namiot. Docieramy do zapory na jeziorze Bizac. Trzeba serpentyną wjechać na górę, ja już ledwo żyję, nawet na młynku się potwornie męczę. Za zaporą skręcamy za znakiem z namiotem. Okazuje się jednak że nic takiego tam nie ma, tylko pływająca restauracja i spadek 45* do wody, wracamy do drogi. Ani metra płaskiej ziemi – z lewej spadek do wody, z prawej góry. Po kilkuset metrach stoją domki, Seba idzie zapytać i za chwile mnie woła bo kobieta w recepcji nie zna żadnego angielskiego słowa. Coś tam nam narysowała. Z obrazka wynikało że w domku są 3 pokoje, jeden 3osobowy. Bierzemy go. Płacimy za niego wspólnie 70 Lei i o 18:30 zaczynamy się rozpakowywać.
Nie musimy się spieszyć bo mamy prąd, ciepłą wode itp. Więc na spokojnie gotujemy wodę, piejemy piwko na tarasie, jest przyjemnie. Już miałem nadzieję że się wyśpię ale Sebastian zaczął chrapać :D Po 1,5h podjąłem próbę spania na podłodze w korytarzu ale było twardo i zimno, wróciłem więc do łóżka i jakoś się udało hehehe ;)

poranne ślimaki © wlochaty

stojaki serwisowe © wlochaty

jedno z mijanych źródełek © wlochaty

Pasul Bucin © wlochaty

na zjeździe z p. Bucin pokazały nam sie kolejne góry które dziś przejedziemy © wlochaty

Wypłaszczenie © wlochaty

Mici czyli szybki obiadek © wlochaty

Centrum Gheorgheni © wlochaty

Seba gubi swój dobytek © wlochaty

Jaszczurka zjada suszoną żabę © wlochaty

Nie wiadomo co czeka za zakrętem © wlochaty

Odpoczynek nad Pasul Pangarati © wlochaty

do wąwozu już blisko © wlochaty

robi się ciekawie © wlochaty

wjeżdzamy © wlochaty

straganiki przy drodze © wlochaty

cały czas przy skalnych ścianach © wlochaty

:) © wlochaty

Zapora na jeziorze Bicaz © wlochaty

nasza chatka © wlochaty