Pętla Bieszczadzka tak jakby solo

Sobota, 3 października 2015 · dodano: 06.10.2015 | Komentarze 4

fejsbukowa akcja Kamikazza nie pozostała bez echa. Na wydarzenie "Bieszczadzka Pętla" zapisało się 84 osoby. Umówiliśmy się w Lesku, na parking zajechało jakieś 40-50 osób. Pięknie ;)
Z założenia miał to być lajtowy trip dookoła najwyższych szczytów, w praktyce oczywiście było inaczej. Cieszyłem się, że polecę w grupie, nie zmęczę się tak zawsze gdy jechałem pętle.
Tuż po starcie Lesko zostało sparaliżowane przez peleton pnący się górę główną drogą. Niedługo wagony się poodpinały, jechałem na samym tyle razem z Miciem, przy skręcie na Orelec miałem chwilę zawahania czy grupa pojechała w pierwszą w prawo na Myczkowce i bruk czy drugą na Orelec (prawidłowa droga). Te kilkadziesiąt sekund odłączyło mnie od grupy i jechałem dalej sam aż do Soliny, tam serpentyny gdzie w połowie podjazdu czekała część grupy. Ok, myślałem że teraz pojedziemy już razem. Wiedziałem że w grupie są mocne osoby a ja prawie nie jeżdżę teraz i nie nafikam więc pojechałem dalej do góry  a grupa dalej stała na poboczu
Minąłem szczyt, skręciłem do Polańczyka i jechałem tak aż dojedzie reszta. Kolejne 20km to interwał, jechaliśmy w małych grupkach na luzie bez szarpania. Po drodze kilkanaście osób pojechało krótszym wariantem trasy i odbiło w Bukowcu w prawo. W Polanie zatrzymałem się przy sklepie bo wiedziałem że jak tu nie zatankuje to będzie ciężko (dwa spore podjazdy przed nami). Reszta poleciała dalej. Tak więc te dwa podjazdy do Czarnej i do Lutowisk jechałem z kilkoma gośćmi co nie wiedzieli jak jechać i poczekali na mnie.
W Lutowiskach wszyscy stali pod sklepem, jedli pili itp. Gdy ja wyszedłem ze sklepu, grupa już się zbierała do wyjazdu w stronę Ustrzyk Górnych. Wyjechałem 2 minuty po nich myśląc że ich dogonię, nie wiem jak mogłem tak pomyśleć. Pod sklepem zostało z 10 osób. Ja jechałem z jakimś gościem, w sumie to go holowałem. Lutowiska-Ustrzyki Grn to było najgorsze 20km. Cały czas pod wiatr, lekko pod górę, nic nie zjadłem, byłem już zmęczony. Odcinek porażka. Nie wiem po co sie wziąłem za to sam. Kolega na kole nie dawał zmian, pod koniec odcinka kapnąłem się że go zgubiłem gdzieś.
W Ustrzykach pod sklepem stoi z 4 osoby i mówi że oni już jada gonić grupę. Ja poszedłem po bułkę do środka, miałem ją zjeść i czekać aż pojedzie reszta z Lutowisk i się do nich podczepić. Stojąc w kolejce za pijanym facetem, który nie mógł się zdecydować jaki smak wódki wybrać, zauważyłem ze czteroosobowa grupę z która mogłem się zabrać. Trudno. Kupiłem, wyszedłem i dzwonie do Przemka, mówię mu że mnie minęli i żeby poczekali bo muszę cokolwiek zjeść i wtedy pojedziemy razem. Czekali na przełęczy, ja tam ledwo na młynku się doczołgałem, łydy mi już usztywniało. Kilkuosobowa grupka na przełęczy pojechała dalej, został ze mną tylko Kona. Trochę odżyłem po pierwszym posiłku od 100km i zjechaliśmy w do Brzegów a następnie zaatakowaliśmy kolejną przełęcz. tam zjadłem jeszcze hamburgera po którym odzyskałem więcej sił ale brzuch mnie bolał po nim do wieczora. Byłem w o tyle dobrej sytuacji, że teraz już mamy większość w dół. Do Kalnicy gnamy 45km/h, podjazd lekki ale długi do Cisnej idzie tak o. W Cisnej pod sklepem robimy ostatnie tankowanie. A tu nagle mija sam ostatnia ekipa Laluś Squadu, która w Lutowiskach jała obiad. Kurde no, zostaliśmy na samym tyle. Szybko się zebrałem z Koną i ich dogoniliśmy. Przed nami ostatni podjazd z serpentynami, 10% średnie nachylenie a potem już bajka. Na szczycie czeka jeszcze kilka osób i tak tworzymy 10 osobowa grupę, która leci razem do końca. Droga lekko opadała i jechaliśmy w okolicy 35-40km.h
Niestety w Cisnej wyłączyłem sobie Stravę przez przypadek i nie zauważyłem.
Tak więc pętla jak zawsze piękna, widoki super, gdyby nie to że wypadłem z grupy na początku to może lepiej by mi sie jechało a raczej na pewno. Niestety 3/4 trasy jechałem sam lub w małym grupetcie, w którym byłem z przodu. Brak odpowiedniego przygotowania wyszedł momentalnie ale mimo to i tak się cieszę że udało się odhaczyć pętle w tym roku.

Druga strona medalu jest taka, że odnawia mi się kontuzja z 2009 roku, lewe ścięgno Achillesa. Mam nadzieję, że nie będę znów musiał tego przechodzić...
\
Pokaż trasę GPS

Co raz więcej jegomości © wlochaty


W ogonie za Rafałem Wilkiem © wlochaty


Na solinie mało wody © wlochaty


Serpentyna © wlochaty


W Wołkowyji wyschło całkiem © wlochaty


Przez chwilę w grupie © wlochaty


Podjazd z Polany © wlochaty


Ustawka do foty © wlochaty


Połonina Caryńska © wlochaty