Prawie życiówka - solina

Niedziela, 12 lipca 2015 · dodano: 14.07.2015 | Komentarze 0

Plan był prosty – pojechac nad Solinę, wypić browar, zjeść obiad i wrócić.
O 6 rano wychodze z domu, pod sklepem czekam na Tomka, pod kolejnym sklepem czekamy chwile na Konę i jedziemy do Niebylca, gdzie miał pojawić się Masło i Ewa. Z lekkim poślizgiem Alę ekipa została skompletowana, pogoda jest ok chociaż trochę rześko. Przez Konieczkową do Domaradza i dalej główną drogą przez Brzozów i Sanok docieramy do Leska gdzie robimy pierwszy postój na jedzenie. Słońce zaczyna grzać więc można nieco rozsunąć zamek i zdjąć rękawki, podjazd przez Lesko wyciska pierwszy dziś pot. Po odbiciu na Myczkowce informuję resztę załogi, że będzie krótki Roubaix, może z 300 metrów bruku. Tak mi się jakoś zapamiętało. Wyszło kilka dobrych kilometrów, wytrzęsło nas konkretnie :D
Dojeżdżamy do Soliny, oglądamy świeżo powstały Ekomural. Później już slalom między tłumami na zaporze, chwila nad wodą, obiadek i jakoś trzeba się zbierać, 110km za nami, przed nami jeszcze więcej a godzina 14 się zbliża, zasiedzieliśmy się nieco.
Masło rzuca pomysłem podjechania na Bezmiechową, mi tak średnio to pasuje bo trzeba przeznaczyć na ten cel pewnie z 45minut a i nogi swoje dostaną ale jak demokracja to demokracja – jadymy. Trochę inaczej niż planowaliśmy ale dojechaliśmy. Podjazd na szybowisko jak zwykle miażdży, trzeba tropić węża na młynku ale widok rekompensuje wszystko a na koniec mega zjazd.
W Olszanicy krótka przerwa pod sklepem, robimy zapasy bo czeka nas powtórka z rozrywki czyli Przełęcz Przysłup (620),na która prowadzi 11 agrafek. Na punkt widokowy nie mamy czasu, zjeżdżamy do Tyrway Wołoskiej, zahaczamy o jeszcze jeden sklep i teraz trzeba się już spiąć żeby wrócić przed zmierzchem, już po godzinie 17 a my mamy jeszcze 80km ;)
Postanawiamy skrócić drogę i odpuścić dwa podjazdy przez Końskie, przecinamy Mrzygłód i jedziemy do Ulucza. Niestety na metrowym odcinku z kamieniami Ewka rozcina boczną ściankę Szytki, uszczelniacz nie zdaje się na wiele. Godzina 18:20, do domu 60km w tym kilka hopek. Wspólnie podejmujemy decyzję o tym, że Ewa i Masło zaczekają na wóz techniczny a Tomek, Kona i ja ciśniemy do Rzeszowa.
Żeby zdążyć, musieliśmy zrobić szybki pociąg, ba! Pendolino! Raz Tomek, raz ja ale w głównie Kona był lokomotywą, szliśmy jak burza mimo że na liczniku już 200km za nami. W Dynowie ostatni postój na tankowanie bidonów i rura przed siebie. Kona się zawziął i do samego Rzeszowa nie odpuszczał, ciągnął nas aż miło. Średnia z ostatnich 60km to 32km/h. Dobrze, że wcześniej nie szaleliśmy z tempem bo teraz mogłoby braknąć sił, przynajmniej mi. Wyszło na styk, odcięcie prądu poczułem jakieś 2-3km przed domem czyli w momencie kiedy się rozdzieliliśmy, dieta bananowa nie jest zła, do domu wszedłem o 20:20:)
Brawo ja za to że nie miałem ani raz kryzysu a na takim dystansie i przewyższeniu można go złapać kilka razy. Do nowej życiówki brakło 2,5km ale jakoś nie miałem ochoty na dokręcanie, innym razem ;)
ps. Średnia prędkość zaniżona z powodu telefonu w kieszeni, z którym spacerowałem trochę nad wodą itd.






Ekipa w komplecie © wlochaty


Tuż przed Sanokiem © wlochaty


Przerwa na ciastko w Lesku © wlochaty


Kona i przyjaciele © wlochaty


Cała szosa nasza © wlochaty


Bieszczadzkie Roubaix © wlochaty


Ekomural na zaporze, najwiekszy na swiecie podobno © wlochaty


Nie ma człowieka, który by tu był i nie zrobił zdjęcia :D © wlochaty


Tankowanie © wlochaty


Kona jak zwykle wydziwia:D © wlochaty


Szybowisko Bezmiechowa © wlochaty


Bezmiechowa © wlochaty


Ewka na zjeździe - Bezmiechowa © wlochaty


Awaria na 180km © wlochaty